जिल्लामा बसेर कान्तिपुरमा समाचार लेख्न थालेको करीव दश वर्ष बित्यो । यस अवधिमा जिल्लाको मुख्य पर्यटकीय तीर्थस्थल स्वर्गद्वारीमा २० आंै पटक पुगियो होला । कहिले, स्वर्गद्वारीमा लाग्ने बैशाखे पूर्णीमा, कहिले कार्तिके पूर्णिमा त कहिले माघीको खिचडी वर्ष । यस्तै स्वर्गद्वारी निर्माण भइरहेको अत्याधुनिक धर्मशाला, खानेपानी, सडक, पर्यकट धेरै आएर घुइचो लागेको दिन, गाइले घा“स खान नपाएको रिपोटिङ गर्न पुगियो । कहिलेकाहि जिल्लाबासी भएकाले जिल्ला बाहिरबाट आएकालाइ घुमाउने निहुले पनि स्वर्गद्वारी गएर धेरै पटक त्यहा बास बसियो । आश्रमले संचालन गरेको खानाको मेसमा खाना खाइयो । स्वर्गद्वारीमा खाना खादा सागको परिकार कहिल्यै टुटेन ।

साथीहरुसंग स्वर्गद्वारीको साग निकै मिठो हुन्छ है भन्दै खाइयो । तर, कहिल्यै स्वर्गद्वारीमा पकाउने साग उत्पादन हुने सागबारी घुम्ने अवसर मिलेको थिएन । यसपाली शनिबार फेरी स्वर्गद्वारी गइयो । वन डिभिजन कार्यलयमा स्वर्गद्वारी आश्रम क्षेत्रमा एक करोड २५ लाख रुपैया“ लागतमा भौतिक पूर्वाधार निर्माण गर्न बजेट आएको रहेछ । जिल्ला वन कार्यालयका रेञ्जर हरी पौडेल, स्वर्गद्वारी नगरपालिकाका इञ्जिनियर सम्राट खड्का, प्यूठान नगरपालिकाका सव­इञ्जिनियर दिनेश केसी र मल्लरानी गाउपालिका ५ का स्थानीय धर्म पौडेल वन डिभिजनको गाडीमा जाने कुरा शुक्रबार बेलुका हरी पौडेलसंग निधो भयो । मेरी छोरी सुचनाले हाम्रो योजना सुनेकी थिईन । शनिबार भएकाले छोरीले पनि हामीसंगै जाने कुरामा निकै जिद्धि गरेपछि संगै लगेर गए । गाडिमा बान्ता लागेर बाटोमा केहि समस्या भएपनि स्वर्गद्वारी पहिलो पटक बाबासंग जाने भनेपछि छोरी सूचना फूर्तिलै थिइन् ।

बाटामा रमाइला÷ रमाइला गफ गर्दै हामी भिंगृको स्वर्गद्वारी गेटको ईन्द्रजाल होटलमा चिया खाएर स्वर्गद्वारी पुग्यौं । धरमपानीमा हाम्रो गाडि रोकियो । त्यहा“ स्वर्गद्वारी नगरपालिका­२ धनबाङबाट बिक्रि गर्न लिएका सुन्तला दिनेश सरले किल्नु भो । स्वर्गद्वारी क्षेत्रमा धनबाङको गुलिया सुन्तलाको निकै चर्चा हुन्छ । खादै गफगर्दै हामी मन्दिर पुग्ने सिढी चढ्यौं । साथीहरुसंगको गफलाई छोरी सूचनाका जिज्ञासाले धेरै पटक क्रमभंगता गरेको थियो । स्वर्गद्वारी मन्दिर कत्रो छ ? धरमपानीमा रहेका घोडामा मान्छे किन चढेका ? यो सीढी कस्ले बनाएको ? पारी देखिने कुन हिमाल हो ? जस्ता छोरीमा प्रश्नको उत्तर दिनप¥यो । मन्दिर प्रवेश गेटमा प्रहरीले हामी सबैको नाम लेखे, छोरीले परिचय दिइन म सूचना भण्डारी कलास टु मा पढ्छु । किन पढ्ने कक्षा पनि भनेको परिचय मात्र पो दिने भनेको त प्रहरीले भने सुचनाले योग्यता किने छुट्याउने भनेर भन्ने उत्तर दिदा हामी सबै गलल् हास्यौं ।
हाम्रो टिममा धर्म सर र छोरी सुचना पहिलोपटक स्वर्गद्वारी आएका यात्री रहेछन् । अरु सरहरु आश्रमका बाबुराम न्यौपानेसंग भेट भएर भवन निर्माण गर्ने स्थानतिर लाग्नु भो । सुचनालाइ घुमाउनुपर्ने भएकाले म पनि धर्म सरसंग मन्दिरको दर्शन गर्न लागे । अखण्ड महायज्ञ, प्रभुको समाधिस्थल, आश्रममा पालिएका गाई, गुफा लगायत स्वर्गद्वारीमा घुम्न र देख्न लायक सबै स्थानमा घुम्यौं । बाबुछोरीले धेरै फोटाहरु लियौं । सूचनाले धेरैपटक सेल्फी खिचिन । मेरो मोवाइल नै उनको हातमा थियो । कतैबाट फोन आउपछि मात्र मलाइ दिन्थिन ।

सुचनाको स्वर्गद्वरी क्षेत्र घुम्ने चाहना अझै मरेको थिएन । गाइ बाध्ने गोठभन्दा बाहिर ठूलो पर्खाल लगाइएको थियो । छोरीको जिद्धिले पर्खाल चढाइयो । पर्खाल माथिबाट पाटाभरी साग लगाएको देखेर उनकौ आग्रहमा साग बारीमा पुगे । त्यहा दुईजना स्वर्गद्वारीमा काम गर्न आएका दिदीहरुले बेलुका आश्रमा पकाउने साग टिपीरहनु भएको थियो । आश्रममा पालिएका गाइको बर्खे मलखाद प्रयोग गरेर लगाइएका रायो साग यती सप्रेका थिएकी दुई चारपात टिपे एक अगालो हुने । छोरीले यहा पनि धेरै फोटाहरु लिइन । मैले पनि समाचार बनाउनुपर्छ भनेर साग बारीको फोटाहरु लिए । छोरीको यहा पनि धेरै प्रश्न तेर्सिए । बाबा हाम्रोमा साग किन साना पातका हुन्छन् ? यहाको साग किने यति धेरै ठूला पात भएका ? हामीले साग औठामा टिप्छौ, यहा त अंगालोमै साग टिप्छन् । बाउ छोरीको गफ भइरहदा साग टिप्ने दिदीहरुले सागको ठाडो भारीनै बाधेरे आश्रम क्यान्टीन तिर लागे । नाम्लाले नै घा“सको भारी बोके जसरी साग बोकेको देख्दा छोरी सूचना दंग परिन । घरमा मम्मीले घासको भारी बोकेको भन्दा ठूलोभारी साग बोकेको देख्दा छोरीको फेरी फोटो सेसन चल्यो । उनी मोवाइलबाट फोटो लिइरहिन । मैले पत्रिकामा काम लाग्ला भनेर मेरो क्यामराबाट पनि फोटाहरु लिए । छोरीले फोटा लिनको लागि उभिन लगाउदा सागको भारी गरुङगो भएकाले उभिन धौ धौ भो दिदिहरुले भने । छोरीले सागको भारी कत्तिको गरुंगोे हुने रहेछ बाबा हजुरले बोक्नुस न भनेर निकै आग्रह गरिन । छोरीकै आग्रहमा जीवनको पहिलो पटक सागको भारी बोकीयो । सूचनाले मैले सागको भारी बोकेको फोटा लिइन । मनमा धेरै कुरा खेले यस्तै उत्पादन सबै ठाउमा गर्ने सके नेताहरुले भने जस्तो समृद्ध आउन धेरै दिन पर्खनु पर्दैन होला । बेलुका फर्कदा एउटा घा“सको मुठो जत्रो सागको मुठो लिएर घर फर्कियौँ ।

-गिरुप्रसाद भण्डारीले प्यूठान जिल्लावाट कान्तिपुर पव्लिकेसनमा काम गर्छन्।